Hep merak etmişimdir, Türkiye politikasında neden hep Sol haklı çıkıyor ve sonunda Sol’un muhalefet ettiği noktalara geliniyor.    Dış politikada Suriye konusu, “Etmeyin gitmeyin, Ortadoğu’da, özellikle Türkiye’ye tuzak kuruluyor, bu tuzağa düşmeyin.” dendi. O kurulan kıldan tuzağa ne yazık ki düşüldü. Ve sonuçta sayıları beş milyonu aşan Suriye sığınmacı yurdumuza geldi. Her şey allak bullak. Suriye sınırımız şimdiye kadar olmadığı bir şekilde sorunlar yumağına döndü. Velhasıl, Sol’un dediği noktaya gelindi. Esat’la nasıl diyalog içine girileceği, nasıl görüşüleceği konuşuluyor.    Mısır politikası da benzer, SOL , “Mursi’den, Sisi’den bize ne, Türkiye çıkarlarına bakmalı ve Sisi ile arayı açmamalı, Mısır’la ilgiyi kesmemeli” dedi. İktidar inatla karşı politikayı yürüttü. Kısaca, bugün gelinen noktada, Sisi ile görüşme yolları aranıyor, Mısır’la iyi ilişkiler geliştirmek isteniyor.    Keza, AB ile durum farksız.    İç politikada ekonomi dersen, benzer, SOL ekonomistler yıllar, aylar öncesinden uyarı üstüne, uyarı yaptılar. İktidar buna da kulaklarını tıkadı. NAS çıktı ortaya. ‘Ben ekonomistim, ekonominin kitabını yazdım.” diyenler oldu. Sonuç ortada. Soğan çıkmış otuza.    “Etmeyin, yapmayın o kadar gencin hakkını yiyorsunuz, günaha giriyorsunuz, şu mülakatı ortadan kaldırın.” diye Sol adeta yalvardı. Laf söz dinleyen mi var. Kaldırmadılar. Bugün vaadleri mülakatı kaldırmak üstüne.    Fetö meselesine gelince, derin mi derin. Yıllar öncesinden SOL uyarmadı mı bu tehlikeyi? Peki, uyarılara karşı inadına Fetö’nin eline ayağına yapıştılar. Netice ne oldi? Fetö, nerdeyse topunun ipini çekecekti. Sonunda lanet okudular.     İmar affı dersen herkesin malumu. Son felaketle vaziyet açığa çıktı.    Say say bitmez. Ben bunu kavramış değilim. Gidişatta var bir terslik!    Hüseyin Seyfi.